آهسته و پیوسته

من پیاده رفتن، نوشتن، صُبح، چای، پاییز، نارنگی و تو را دوست دارم. 

برای تو همیشه در زندگیِ من جا هست.

حتی وقتی که دیگر نمی خواهم خودم توی زندگی ام باشم.

یک عالمه دویده بود و جایی نرسیده بود. بالاخره بعد از این همه دویدن جایی ایستاده بود، بدون اشک ریختن یک عالمه حرف زده بود و بعد توانسته بود که نفس عمیقی بکشد. حالا دیگر فقط خسته بود. پتو را کشید روی سرش و خوابید. دلش می خواست وقتی چشمش را باز می کند دیگر خسته نباشد. دلش خیلی چیزهای دیگر هم می خواست اما اول از همه باید می خوابید. چهار پاییز می خوابید.

وَر روی بگردانی در دامنت آویزد.