آهسته و پیوسته

بیا فرار کنیم، با اسب ها، شعر و این چیز گرم توی سینه‌مان.

ازاین جا

با دخل و تصرف

زمستان بود و به یاد تو خواب بهار را دیدم.

می خواهم بدانم کِی، چه طور همه چیز عادی می شود؟*

* از وبلاگ چند وقت یک بار