آهسته و پیوسته

گر نکنی بر دل من رحمتی

وای دلم، وای دلم، وا دلم.

از نوشتن باز مانده ام. امشب بعد از چند روز ناتوانی فهمیدم هرچه می خواستم بنویسم را گفته اند. حالا دیگر هر خطی گزافه است. همان که مولانا سروده:

گر نکنی بر دل من رحمتی

وای دلم، وای دلم، وا دلم

*حافظ

شب های قدر بعد از این که همه چیز تمام می شود؛ آرام و سبک به گوشه ای می روم و برای خودم روضه می خوانم.

+ امان از کوفه، چاه، غربت و سحر...