آهسته و پیوسته

همین‌طوری نشسته بودم که یادم افتاد توی نمایشگاه یه‌کم با هم حرف زدیم. 

عارفه، هنوز خیلی خوشحالم که دیدمت؛ مخصوصاً چون از زمین تا آسمون با تصوری که ازت داشتم فرق داری و به همین اندازه هم زیباتری. 

(می‌دونم حرفم به این نوشته‌ ربط نداشت، اما باید می‌گفتمش.)